Baslangic...

Haydi bismillah diyerek ben de blogger dunyasinda yerimi aliyorum..gece saat 12.54 cocuklarim uyumus yarinki misafirlerime hazirlik tamamlanmis sirtimda tatli yorgunlugun agrisiyla mutfak masasinda yaziyorum ilk sayfami...bugun esimi tekrar yolcu ettigimden olsa gerek icimde karmasik duygular var...ayrilik, hasret, ozlem, sabir...ben bu gece sair olmazsam olmam olmam hic bir vakit diye mirildaniyorum...aslinda alismam lazim ayriliklara cunku kendimi bildim bileli hep sevdiklerimden ayriliyorum :( once yatili okul icin ailemden sonralari ecel gelip sevdiklerimden ve simdiler de esimden...hasrete hicbir zaman alisilmiyor onu anladim...insan beraberken de kiymetini bilmiyor maalesef..ben kendimi tanitirken de yazdigim gibi sevdiklerime hislerimi soylemekten cok yazmayi seviyorum..simdiye kadar anneme cok zor annecim demisimdir ama surekli yazmisimdir ona olan askimi..siirlerde anlatmisimdir..blog yazma fikri de bu sebeple cazip geldi..cocuklugumdan beri bir seyler yazarim..simdiye kadar 4 gunluk tuttum..ileride cok guzel hatira olacagini dusunuyorum ve israrla kizima da yazmasini ogutleyecegim..orta okul zamanlarimizda (ben yatili okudugum icin) okuldan sonra etut yapardik..ilk etut saati bizim icin gunluk yazma vaktiydi..herkes gunlugunu acar ve haril haril yazmaya koyulurdu..birbirimizden de olumune gizlerdik ne yazdigimizi..ancak arada bazi arkadaslar bulup okur ustelik altinada yorum yazarlardi :) ne kadar neseli gunlerdi..simdi bunlardan bahsederken kendimi torunlarina cocuklugunu anlatan nine gibi hissettim :P artik goz kapaklarima hakim olamiyorum sanirim..yazmayi cok ozlemisim...zzzz